ماشین ژیان کلاسیک و قدیمی

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston 

 

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston

ماشین ژیان 

Citroën 2CV-charleston

Citroën 2CV-charleston-_1982

سیتروئن ژیان

سیتروئن ژیان (در انگلیسی: Dyane) یکی از خودروهای کوچک است که توسط سیتروئن، از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۳ تولید می‌شد.

تاریخچه

این خودرو بر پایه مدل مشهور سیتروئن ۲CV بوده و ۱٫۹ میلیون دستگاه از آن تولید شده‌است. ژیان توسط فرانسوی‌ها و در مقابله با فولکس‌واگن آلمان ساخته شد و هدف آن تولید خودرویی متناسب با شهرها و نیازهای خانواده و با حداقل قیمت و هزینه نگهداری بود.

تولید ژیان از دهه ۳۰ آغاز و با گذشت زمان تغییراتی در شکل ظاهری و قسمت‌های فنی آن ایجاد شد که باعث ادامه روند تولید آن و عرضه در مدل‌های گوناگون گشت.

این خودرو اولین بار در اتوشوی پاریس ۱۹۴۸ رونمایی شده و گفته می‌شود تا سال ۱۹۹۰ که در مدل‌های مختلفی که تولید کرده حدود ۵میلیون دستگاه فروش داشته‌است.

از مدل‌های آن می‌توان dyane، ۲CV، Ami، Mehari و SM و یک نسخه اِستیشِن با نام سیتروئن آکادیان را نام برد این خودرو حتی مدل ۴wd هم داشته که به اسم ۲CV Sahara تولید شده‌است. مدل موجود در ایران Dyane است که در دهه ۷۰ میلادی تولید شد.

خودروی ژیان در فرانسه با نام دو شوو (Deux Chevaux) معروف است، دو شوو در زبان فرانسوی به معنای دو اسب است که بیانگر قدرت دو اسبی این خودرو در مقیاس فرانسوی است.

محبوبیت فراوان این خودرو بیشتر به خاطر قیمت ارزان و مصرف بسیار کم بنزین آن است.

در واقع، ژیان پاسخ سیتروئن به مدل رنو ۴ بود که بعد از معرفی آن در سال ۱۹۶۱ باعث سقوط فروش مدل ۲CV شد. این اتومبیل مانند cv۲ از موتور دو سیلندری که توسط هوا خنک می‌شود بهره می‌برد. موتور این اتومبیل در ابتدا همانند cv۲ از حجم ۴۳۵ سی سی برخوردار بود اما در ادامه تولید آن حجم موتور به ۶۰۲ سی سی افزایش یافت که موجب تولید قدرت و سرعت بیشتر اتومبیل شد.

گفته می شود که در آن زمان مجموعا 5 میلیون دستگاه از مدل های مختلف ژیان در جهان تولید شده است.

مشخصات فنی

حجم موتور: ۶۰۲ سی‌سی هواخنک، ۲ سیلندر و ۴ زمانه

قدرت موتور: معادل ۳۵ اسب بخار در دور موتور ۵۷۵۰

بیشترین سرعت: ۱۱۸ کیلومتر در ساعت

وزن: معادل ۵۷۰ کیلوگرم

مصرف بنزین: حدود ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و حدود ۳۰ لیتر سوخت را هم می‌تواند حمل کند

گیرباکس: ۴ دنده در جلو و یکی عقب

انتقال حرکت: دیفرانسیل جلو است و ترمز دستی هم بر روی چرخهای جلو قرار دارد.

سیستم تعلیق: تعلیقی که در ژیان استفاده شده‌است، نسبت به زمان خود بی نظیر است: تعلیق Suspention این خودرو بصورت دو استوانه‌است که در زیر خودرو قرار دارد، در واقع نوعی کمک فنر که در طول خودرو قرار می‌گیرد و هر کدام از میله‌ها به یکی از چرخ‌ها متصل می‌شود. ضربه گیر هم یک واحد مجزاست.

جالب است بدانید که یک مهره در آن وجود دارد که با شل و سفت کردن آن (بصورت دستی) می‌توان ارتفاع خودرو را تنظیم کرد. (به این نوع سیستم تعلیق هیدرونیوماتیک می‌گویند). بخاطر استفاده از همین سیستم تعلیق است که در موانع و دست اندازها تا این حد نرم و راحت است.

سیستم ترمز: بصورت کاسه‌ای، حتی در جلو است و عجیب این است که لنت و طبق‌های آن به جای پشت چرخ‌ها، روی پلوس‌ها و در کاپوت قرار دارد.

ژیان در ایران

ژیان خودروی کوچکی بود که متناسب با ترددهای درون شهری و برای تامین نیاز یک خانواده کم جمعیت با حداقل قیمت و هزینه نگهداری طراحی شده بود. محبوبیت زیاد این خودرو به دلیل قیمت ارزان و مصرف بسیار کم بنزین آن بود.

تولید این خودرو در ایران از اواخر دهه ۱۳۴۰ در شرکت سهامی ایرانی تولید اتومبیل (سایپا) آغاز شد. ژیان برای سال ها در یک مدل و به صورت سواری هاچ بک تولید می شد اما پس از سال ۱۳۵۳ بر تنوع مدل ژیان های تولیدی افزوده شده و مدل وانت این خودرو با نام "ژیان مهاری" و "ژیان پیکاپ" (وانت اتاق دار) تولید شد

این خودرو به نوعی رقیب "پیکان" تولیدی در شرکت ایران خودرو بود. البته ژیان کوچک تر از پیکان بوده و به دلیل حجم موتور پایین تر، قیمت کمتری نیز نسبت به پیکان داشت. در اوایل تولید این خودروها در ایران، پیکان به قیمت حدود ۱۷ هزار تومان و ژیان به قیمت حدود ۱۲ هزار تومان به فروش می رسید.

پایین بودن حجم (قدرت) موتور ژیان موجب شده بود که این خودرو از توان لازم برای حرکت در خیابان های سربالایی برخوردار نباشد به همین دلیل خانواده هایی که از وضع مالی مناسب تری برخوردار بودند پیکان را به ژیان ترجیح می دانند به ویژه آنکه ژیان چندان مناسب تردد در جاده های بین شهری نبود.

البته یکی از ویژگی های مثبت ژیان، سیستم تعلیق منحصر به فرد این خودرو در مقایسه با تکنولوژی روز آن زمان بود. سیستم تعلیق این خودرو بصورت دو استوانه است که در زیر خودرو قرار دارد. در واقع این دو استوانه حکم نوعی کمک فنر را داشت که در طول خودرو قرار گرفته و هر کدام از استوانه ها به یکی از چرخ ها متصل می شود.

بخاطر استفاده از همین سیستم تعلیق، سواری ژیان در موانع و دست اندازها تا حد زیادی نرم و راحت بود و از تکانه های شدید خودرو در جاده های ناهموار خبری نبود. ویژگی منحصر به فردی که البته در پیکان تولیدی آن زمان وجود نداشت.

با وجود مزایای ژیان تولید این خودرو پس از سال ۱۳۵۷ به تدریج متوقف شد به گونه ای که شرکت سایپا رنو 5 را جایگزین این خودرو کرد. پس از آن نیز پراید جایگزین رنو 5 شد.